Uitvaartplechtigheid van de heer

Czeslaw KAJPUS

10/07/1921 -05/06/2015
Luitenant kolonel op rust
1ste Poolse Pantserdivisie van generaal Stanislaw Maczek.
 

Lt. Kolonel Czeslaw KAJPUS

Officier van de 1ste Poolse Pantserdivisie van Generaal Maczek.

Erelid en bestuurder van
AXIS – Vredesgenootschap BEVEREN
 

Familie

Vrienden

Dear friends of Czeslaw’s

Vandaag nemen we afscheid van een uitzonderlijk man. Voor jullie, Simonne en familie, de man die meer dan 70 jaar lief en leed met jullie heeft gedeeld. Maar ook voor talloze verenigingen was Czeslaw de motor, de karrentrekker, de bezieler.
Today, we say goodbye to an extraordinary man : to Simonne and family, it is the man who shared more than 70 years joys and sorrows with them … To numerous organisations, Czeslaw was the inspirer, the organiser….

____________________________________________________________________

Zijn reis begon op 10 juli 1921 in Rowno, Polen. Toen hij 5 jaar oud was, nam hij per ongeluk een slok van een fles zoutzuur. Dat was zijn eerste ontmoeting met de dood. Het zou niet de laatste zijn. Maar zijn moeder had een gelofte gedaan aan OLV, dat, als Czeslaw in leven zou blijven, zij hem zou toeleiden naar een leven als geestelijke. Zo geschiedde : Czeslaw bleef in leven, en hij werd naar het seminarie van de paters Bernardijnen in Sokal gebracht.

Bij het uitbreken van de tweede wereldoorlog viel Rusland zijn geboortedorp binnen en Rowno werd bij Rusland ingelijfd. De priesteropleiding moest stopgezet worden en Czeslaw ging samen met zijn broers in het verzet. Maar in maart 1940 werd het gezin verraden. Czeslaw werd veroordeeld tot levenslange dwangarbeid in Siberië, in vele gevallen was dat een veroordeling tot de dood.

Tijdens zijn gevangenschap in Siberië kreeg hij door ondervoeding scheurbuik en tot overmaat van ramp een aanval van appendicitis – maar weer was zijn tijd nog niet gekomen : de appendicitis brak niet door en hij genas.

In 1942 sloten Engeland, Polen en Rusland een verdrag. Rusland keerde zich tegen de nazi’s : alle Poolse gevangenen werden vrijgelaten zodat ze een leger zouden kunnen vormen dat tegen Duitsland zou kunnen ingezet worden. Zo werd Czeslaw van Siberië gered, maar begon een tocht van duizenden kilometers, te voet, op karren, ezels, zelfs kamelen, naar Iran, naar de vrijheid. Rond Pasen 1942 kwam hij in Teheran aan.

In Teheran werd Czeslaw opgeleid tot officier. Vandaar werd hij naar Zuid-Afrika verscheept, om een vervolmaking als officier te krijgen. In september 1942 werd hij, samen met zijn tochtgenoten op een Engels vrachtschip, de Laconia, gezet, om naar Engeland gebracht te worden. Maar de Laconia wordt getorpedeerd … maar weer is zijn uur nog niet geslagen. Hij wordt gered en naar Schotland gebracht om te hergroeperen. Van daaruit wordt Czeslaw ingezet bij de landing in Normandië, het begin van de bevrijding van Europa. Czeslaw overleeft de landing en neemt deel aan de gevechten die de herovering van de vrije wereld betekende. Op 14 september 1944 rollen de tanks van de 1’ste Poolse pantserdivisie Beveren binnen : Czeslaw is een van hen. Tijdens zijn rustpauze in Beveren leert hij de liefde van zijn leven kennen, Simonne, met wie hij in september 70 jaar gehuwd zou zijn geweest. Je zou kunnen zeggen : wat een reis om het meisje van je leven te vinden …

Czeslaw’s life in an unimagineable succession of breathtaking encounters with death, but he must have had an extremely good guardian angel : at the age of 5, he swallowed hydrochloris acid, but survived. At the age of 18, he was condemned to lifelong emprisonment in Siberia, but survived. He was shipwrecked on the Laconia, but he survived. He ultimately landed in Normandy, and survived. Took part in fierce fights with the 1’st armoured brigade of general Maczek, and survived … one could say : what a journey to find the love of his life, Simonne, to whom he would have been married for 70 years, next September.

Vorig jaar genoot Czeslaw nog met volle teugen van de plechtigheden rond de 70-ste verjaardag van de landing in Normandië, van de heruitgave van zijn levensverhaal … Een prachtige waardering kreeg hij van Polen zelf : hij werd bevorderd tot luitenant-colonel van het Poolse leger.

Last year, Czeslaw enjoyed very much the festivities on the occasion of the liberation of Beveren : but the greatest honor that was bestowed upon Czeslaw was when he received the title of colonel-luitenant to the Polish Armed Forces.

De laatste maanden echter ging het bergaf met Czeslaw. Dit keer besefte hij, dat hij het rendez-vous met de dood niet meer kon ontlopen : hij at niet meer, en was verdrietig : maar dan denk ik : je kan alleen verdrietig zijn als je beseft wat je gaat verliezen : daarom ook overstelpte hij zijn dochters en zijn vrouwtje Simonne met kussen en knuffels. Hij genoot zienderogen van zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen. Simonne, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkindjes : zoals jullie getuigden in de woorden die in het begin van de viering door Christina zijn voorgelezen : jullie waren voor hem echt waar het in het leven om te doen is : zijn gezin !!!

Maar naast een familieman, was Czeslaw een man met nog een andere missie : hij is de verpersoonlijking van de drang naar vrijheid, van verantwoordelijkheidsgevoel ten aanzien van de wereld, en ook van een nooit geziene vaderlandsliefde : zijn laatste wensen gingen ook uit naar zijn vaderland : de bloemen die hem geschonken worden nav zijn uitvaartplechtigheid moeten aan het monument van generaal Maczek neergelegd worden … zijn militair kostuum en zijn eretekens moeten voor het nageslacht bewaard worden en werden aan de gemeente overhandigd, zodat men in Beveren nooit meer vergeet wat Polen voor Beveren heeft betekend

Czeslaw was not only an intelligent, discrete, and deeply religious family man. He had also another mission in life : he is the personification of mankind’s yearning for freedom, he is the personification of the individual’s responsibility to the world, he is a man with an unseen patriotism. How else could one explain his last wishes that the flowers of his funeral should be laid at general Maczek’s monument, and that his service dress and medals should be guarded at the community of Beveren, in order to be kept for future generations, so that Beveren never forgets what Poland did for this village …

Ik kan niet beter besluiten dan met de woorden van Czeslaw zelf : “Ondanks alles wat ik heb meegemaakt ben ik tevreden het gedaan te hebben. Het was voor onze, maar ook voor uw vrijheid. Maar vooral opdat onze kinderen en kleinkinderen dergelijke gruwel nooit zouden meemaken. Als we dat hebben bereikt is niets voor niets geweest.”

Je hebt niet voor niets geleefd, Czeslaw.

Dank je voor alles.
Czeslaw, Dziekuje za wszysko
Ann COOLS
Voorzitter AXIS – Vredesgenootschap Beveren